Φωτογραφία του Κούκκινου και του Αρχοντικού, τραβηγμένη από το μαγαζί του Γεωργαντά Μπακετέα (δικό του το πιθάρι) στα χρόνια του μεσοπολέμου. Από τα εικονιζόμενα κτίρια προκύπτει ότι είναι μεταξύ του 1922 (έτους ανέγερσης του ελαιουργικού συνεταιρισμού) και του 1939 (έτους ανέγερσης του αποστειρωτηρίου σύκων, το οποίο δεν υπάρχει στη φωτογραφία).
Σε πρώτο πλάνο ψαρόβαρκες στη βοτσαλόσπαρτη ακρογιαλιά του Κούκκινου, η οποία τότε εκτεινόταν κάτω από το Σπανέικο στεφάνι (στο βάθος δεξιά) και συνέδεε τον όρμο του Κούκκινου με τον όρμο του Αρχοντικού. Από κει περνούσε ο βατός δρόμος. Σήμερα το πέρασμα αυτό είναι σκεπασμένο από τη θάλασσα.
Μετά το στεφάνι διακρίνονται, από δεξιά προς τα αριστερά, τα σπίτια του Αρχοντικού: Ευθυμίου Φραγκούλη (οικία-ελαιοτριβείο, σήμερα κέντρο Λιθάρι), Στυλιανού Κωνσταντινέα, Γεώργιου Ι. Κοκκινέα ή Κουτρούλη (σήμερα οικογένειας Παπαγιαννόπουλου), Βασίλειου Ι. Κωνσταντινέα, Αλέξανδρου Μανδραπήλια (οικία-ελαιοτριβείο, σήμερα σπίτι-εστιατόριο Βασίλη Κοζομπόλη), Γεωργίου Σπανέα (ισόγειο μαγαζί, μετέπειτα Σταύρου Φραγκούλη), κενό οικόπεδο όπου το 1939 κτίστηκε το αποστειρωτήριο σύκων (μεταπολεμικά ΣΥΚΙΚΗ), Ηλία Μανωλέα (σήμερα σουπερμάρκετ, ακριβώς στο σημερινό σύνορο των Δήμων Αβίας και Καλαμάτας), Εταιρικό (κτίσμα του 1922, μετέπειτα Ελαιουργικός Συνεταιρισμός, κι αργότερα ιδιοκτησία Πάνου Καπουλέα), Βασίλειου Νικητάκη (οικία-μαγαζί, σήμερα του Μένη Κοτσώνη).
Στη συνέχεια η αδόμητη θέση Μουρτί, όπου σήμερα η οικία Καπετανάκη. Στο κέντρο της φωτογραφίας διακρίνεται στο ύψωμα η οικία Λεωνίδα Στρογγύλη (μετέπειτα από κοινού των οικογενειών Μπάκα και Παπουτσή).
H φωτογραφία είναι αντίγραφο πρωτότυπης που κατέχει η Μαριλένα Χαρ. Γεωργουλέα.
Θοδωρής Μπελίτσος
Αρχείο Θοδωρή Μπελίτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου